Het schip ligt hier droog op het Wad. Gewoon met hoog water boven een zandbank varen en dan wachten tot het eb wordt. Zo werd het schip deels onderhouden. Scheelde een reis naar de werf.

Geen gedoe met droogdokken, steigers of andere onzin die de Arbeidsinspectie tegenwoordig bedenkt. Gewoon op de rug van een sterke kelner Gerrit Mollema klimmen en verven die hap. Dit was voor die mannen de normaalste zaak van de wereld, ze hadden in ieder geval een hoop lol. Tussen schip en het hoofd van Gerrit zijn net de vuurtoren en watertoren van het eiland Schiermonnikoog te zien.

De vloed komt op. Tot ziens maar weer.